අතීතකාමී දුක්ඛන්ධකාරය...

වසරක් ඉක්ම ගොස්...

දැනුනාද ඔය හිතට?
කාලයේ රුදුරු බව...
අල්ප මාත්‍රයකින්වත්?

ළහිරු කිරණක් වී හිඳින්නෙමි
සදා ආදර ඔබේ සිත ලඟ
කියා බොලඳැති වදන් තෙපලා
මා අතැර ගියෙ නොසිතු විලසක

නොසිතු මොහොතක එළිය වී මට
සදා රැඳෙනට පිළින දී සිට
සදා අඳුරම උරුම කොට මට
වෙන්ව ගිය රන්සිලිය ඔබමය...

දොලොස් මසකුත් ගෙවුනු මොහොතේ
වීත් තවමත් කඳුලු වෑහේ
සිත දරන්නට නොහැකි වේගේ
කඳුලු වී නෙත් අගින් බේරේ...