පතිනියකි ඇය
එදා
මුකුලිතය නෙත් කුසුම්
මස් වැදලි ලේ කුණු අපුලටම
රළු පරළු වදනින්
තොර වදන් නෑසුනු සවන් යුග
පතිනියකි ඇය
තවමත්
පතන
තිමිර තිර පටලෙන් වැසුණු ලොව
ඉරා කඩතුරාවෙන් අරුණළු දකින්නට
බියෙන් බර හද ගැහෙන වේගය
එක් රිද්මයකට ලඝු කරන්නට
මතකද??
දිවිදුන්හ සුවහසක්
දකින්නට ඇගෙ සොඳුරු මදහස!
බලවු..
අද ඇගේ ඔසරිපොට පිරිසිදුය
දෑත ඇඳි මරතෝඩි සිරිබර
නළලතේ තිලකය
දෙතොල් අග රැඳි සොඳුරු සිනහව
ඇයයි සිරිකත!
ඇයයි පතිනිය!
දෙපා සිඹ වැඳ,
නගමු ලක්මව!!
No comments:
Post a Comment
නිදහස් අදහස්....